Henryk Wejman, który przyszedł na świat 17 grudnia 1959 roku w Choszcznie, to postać o niekwestionowanym znaczeniu w polskim Kościele katolickim. Jest on nie tylko duchownym rzymskokatolickim, ale także profesorem w dziedzinie nauk teologicznych.
Od 2014 roku piastuje zaszczytną funkcję biskupa pomocniczego w diecezji szczecińsko-kamieńskiej, co podkreśla jego znaczącą rolę w strukturach kościelnych oraz zaangażowanie w sprawy lokalnej wspólnoty.
Życiorys
Henryk Wejman urodził się 17 grudnia 1959 roku w Choszcznie. Jego brat, Grzegorz Wejman, jest znanym historykiem Kościoła. W latach 1974-1978 Henryk uczęszczał do Liceum Ogólnokształcącego w Choszcznie, gdzie uzyskał świadectwo dojrzałości. Po ukończeniu szkoły w 1978 roku rozpoczął studia filozoficzno-teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym dla diecezji szczecińsko-kamieńskiej w Gościkowie-Paradyżu, które w 1981 roku kontynuował w Szczecinie.
Henryk Wejman przyjął święcenia prezbiteratu 15 kwietnia 1984 roku w katedrze szczecińskiej, które miały miejsce z rąk biskupa Kazimierza Majdańskiego. Na stałe został inkardynowany do diecezji szczecińsko-kamieńskiej. W latach 1986-1988 oraz 1988-1990 kształcił się w zakresie teologii duchowości na Wydziale Teologii Papieskiego Uniwersytetu Świętego Tomasza z Akwinu. W 1988 roku uzyskał licencjat, a dwa lata później doktorat nauk teologicznych, odpowiadający za dysertację pod tytułem Formazione all’obbedienza sacerdotale alla luce della dottrina del Concilio Vaticano II (Formacja do posłuszeństwa kapłańskiego w świetle doktryny Soboru Watykańskiego II). Pracę doktorską nostryfikował w 1991 roku na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim.
W 1997 roku uzyskał habilitację w zakresie teologii duchowości na Papieskim Wydziale Teologicznym we Wrocławiu na podstawie pracy Miłosierdzie jako istotny element duchowości chrześcijańskiej. Studium z teologii życia wewnętrznego. W 2003 roku uzyskał tytuł profesora nauk teologicznych.
Henryk Wejman pracował jako wikariusz w kilku parafiach, takich jak Chrystusa Króla w Świnoujściu (1984-1985), św. Józefa w Szczecinie (1988-1989), oraz Najświętszej Maryi Panny Nieustającej Pomocy w Szczecinie (1990). Oprócz tego pełnił funkcje kapelana Szpitala Klinicznego nr 2 w Szczecinie (1988), duszpasterza akademickiego (1988-1989) i był pomocnikiem duszpasterskim w parafii św. Stanisława Kostki w Karnicach (1989). W 1991 roku pracował jako proboszcz w parafii św. Kazimierza w Szczecinie, a od 1991 do 1993 w parafii św. Brata Alberta w Szczecinie. Zajmował również stanowisko zastępcy dyrektora Diecezjalnego Domu Rekolekcyjnego w 1990 roku.
W latach 1990-1991 pełnił rolę dyrektora wydziału duszpasterskiego w szczecińskiej kurii biskupiej. W 2009 roku został członkiem rady kapłańskiej oraz kolegium konsultorów archidiecezji szczecińsko-kamieńskiej. Henryk Wejman przyczynił się również do organizacji I synodu metropolii szczecińsko-kamieńskiej. W 2008 roku został mianowany kanonikiem gremialnym Szczecińskiej Kapituły Katedralnej, a w 2013 roku otrzymał godność kapelana Jego Świątobliwości.
W latach 1993-1998 był ojcem duchownym w Arcybiskupim Wyższym Seminarium Duchownym w Szczecinie, gdzie prowadził wykłady oraz seminaria z teologii duchowości. Wykładał także w szczecińskiej filii Instytutu Studiów nad Rodziną Akademii Teologii Katolickiej. W latach 1998-1999 piastował funkcję profesora nadzwyczajnego w Instytucie Filozofii Uniwersytetu Szczecińskiego, prowadząc wykłady z ontologii oraz historii filozofii średniowiecznej. Następnie, w latach 1999-2003, był profesorem nadzwyczajnym na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, gdzie pełnił urząd prodziekana ds. sekcji zamiejscowych oraz prowadził zajęcia z teologii duchowości. W 2004 roku powrócił na Wydział Teologiczny Uniwersytetu Szczecińskiego na stanowisko profesora zwyczajnego, gdzie ponownie zaczął wykłady z teologii duchowości, a w 2004 objął kierownictwo Katedry Teologii Moralnej i Duchowości, przejmując w 2012 roku funkcję dziekana Wydziału Teologicznego.
Henryk Wejman zaangażował się w Polskie Stowarzyszenie Teologów Duchowości, Polskie Towarzystwo Teologiczne, a także w Komisję Bioetyczną Pomorskiego Uniwersytetu Medycznego. Dodatkowo został ekspertem Państwowej Komisji Akredytacyjnej. Jego badania naukowe koncentrują się na relacjach między alternatywnymi ruchami religijnymi a duchowością chrześcijańską, doświadczeniach religijnych oraz mistycznych, zastosowaniu metod fenomenologicznych w teologii duchowości, a także na duchowości miłosierdzia. Interesuje się również komplementarnością duchowości w różnych stanach życia w Kościele.
22 listopada 2014 roku papież Franciszek mianował go biskupem pomocniczym archidiecezji szczecińsko-kamieńskiej ze stolicą tytularną Sinitis. Święcenia biskupie przyjął 20 grudnia 2014 roku w bazylice archikatedralnej św. Jakuba Apostoła w Szczecinie, gdzie jego sakry dokonał arcybiskup Celestino Migliore, nuncjusz apostolski w Polsce, w asyście Andrzeja Dzięgi, arcybiskupa metropolity szczecińsko-kamieńskiego oraz Grzegorza Kaszaka, biskupa diecezjalnego sosnowieckiego. Jako zawołanie biskupie przyjął słowa „Servire Deo Misericordiae” (Służyć Bogu Miłosierdzia).
W Konferencji Episkopatu Polski, Henryk Wejman został przewodniczącym Zespołu ds. Dialogu ze Wspólnotą Kościelną Adwentystów Dnia Siódmego, przewodniczącym Zespołu ds. Stypendiów Naukowych i Językowych, a także delegatem ds. Egzorcystów w Polsce oraz członkiem Rady Naukowej.
Pozostali ludzie w kategorii "Inne":
Łukasz Wyrzykowski | Wilhelm Fließ | Krzysztof Przepiórka | Zdzisław Krasnodębski (socjolog) | Paweł Reszka | Grzegorz KaszakOceń: Henryk Wejman